ย้อนกลับไปที่สุวรรณภูมิ
ทางAFS เขานัดไว้ว่าจะต้องมา4ทุ่ม40 เพื่อจะเช็คอินเข้าเกตและขึ้นเครื่องตอนตี1 40นาที
แต่แล้วก็ทำให้รู้ว่ากูยังทำบุญมาไม่ดีพอ
ไฟล์ดีเลย์ไปเป็นตี 4 !! (อารมณ์ตอนนั้นอยากจะเอารอนสันเผาบ้านพนักงาน)
แต่ก็ต่อรองเปลี่ยนสายการบินไปใช้Emirate Air ซึ่งก็คงไม่ต่างกันมากนัก
พอเราเข้า ตม เสดก็ใส่ตีนหมาวิ่งไปที่ E4 เพื่อเข้าไปรอเครื่องบินมาจอด
(ตอนตรวจกระเป๋าแครี่แบ้ก ไอ้พร้อมโดนยึดยาสีฟันไปสองหลอด และก็มานั่งร้องไห้ในเครื่อง
น่าฉงฉานยิ่งนัก)
พอขึ้นเครื่องเส็ดป้าป เราก็นั่งน้ำตาไหลดูภาพกรุงเทพเป็นครั้งสุดท้ายและมุ่งหน้าไปสู่ดินแดนแห่งน้ำมัน
(ดูไบ) เพื่อจะไปต่อเครื่องเพื่อบินไปโคเปนเฮเกน ซึ่งระหว่างทางจากกรุงเทพไปดูไบนั้นใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมงซึ่งต่างคนก็อ่อนเพลียเพราะกว่าจะเคลียปัญหาเรื่องเครื่องบินและอื่นๆอีกมากมายก็ล่อไปถึง ตี4
หลับไปได้ซักพักเหมือนว่าจะมีมือนุ่มๆของแอร์มาสัมผัส
พออาหารเข้าปากได้ซักพักก็ถึงดูไบซึ่งสนามบินแม่งก็ใหญ่ดีนะ แต่ห้องขี้สกปรกสัสๆ(เห็นปุ้ปกูหายปวดขี้เลย แสสส)
ระหว่างที่พนักงานกำลังตรวจตั๋วอยู่นั้นเขาก็ถามว่าทำไมคนไทยถึงออกมาสู้กันเอง เราก็เลยตอบไปด้วยความอินโนเซ็นว่า "I'm fine thank you and you?"
ซึ่งพนักงานก็ทำหน้างงเฮียๆใส่และก็ปล่อยเราไป ซึ่งเราก็ผ่านมาได้และขึ้นเครื่องบินไปสู่ดินแดนแห่งโคนม โคเปนแฮเกน !!!!!!!!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น